Op de website van Tresoar (van het Fries Historisch en Letterkundig Centrum) zijn al enige tijd persoons-indexen te raadplegen op de database van het Strafrechterlijk Archief. Hier vind je gegevens over personen die als gedaagde zijn verschenen voor de arrondissementsrechtbanken van Heerenveen, Leeuwarden of Sneek. Ik had al leuke dingen ontdekt, meestal kinderen met kleine vergrijpen.

Toen ik onlangs opnieuw keek, waren er een aantal jaargangen aan toegevoegd. Ik deed een opmerkelijke vondst:

Tg. 18-2 (Leeuwarden)Inv.nr. 104 rolnr. 142: 3-3-1926	Index op www.tresoar.nl
Nummer van Orde
Namen der Partijen	Julianus   Leonardus Slaterus, 25 j., linieerder te Leeuwarden [M. Koopmans]
Nummer van ’t Parket	2080
Aard van het misdrijf	Diefstal
Dag der diening	3 Maart 1926
Aanmerkingen	Uitspraak 17 Maart 1926. Twee mnd gevangenisstraf [nv]

Diefstal? Wat zou er gebeurd zijn? Toen ik op datum zocht in het archief van de Leeuwarder Courant, vond ik dit verslag:

 

RECHTZAKEN.

 

Rechtbank  te Leeuwarden.

Zitting van Woensdag 3 Maart.

 

J.L.S., 25 jaar, linieerder te Leeuwarden, heeft zich op 27 November toegeëigend een spaarbankboekje, toebehoorend aan Antje Eijgelaar. Beklaagde was verloofd met getuige Eijgelaar. Deze had haar spaarbankboekje in bewaring gegeven aan de moeder van beklaagde, die het wegsloot in een goed gesloten kast. Op dit boekje heeft beklaagde op meerdere tijdstippen geld gehaald, nadat hij het slot had verbroken.

Eerst werd de zaak stilgehouden. Toen echter aan getuige bleek, dat S. met andere meisjes ging, heeft ze hun verloving verbroken en is de zaak aan het rollen gebracht.

 

De beide ex-verloofden blijken het voor de rechtbank niet eens te wezen. Beklaagde zegt, machtiging te hebben gehad het geld te innen, wat getuige ontkent.

 

Geldgebrek heeft beklaagde niet gehad, beweert hij. Hij zou dit geld van zijn meisje nietnoodig hebben gehad. Als “humorist” verdiende hij veel.

De officier acht dit een van de meest afschuwelijke vormen van diefstal.

Eisch: 4 maanden gevangenisstraf.

 

De verdediger, mr. M. Koopmans, zegt, dat de officier in de “liefde” van dezen beklaagde een truc ziet om dit geld te krijgen. Daar blijkt echter niets van. Reeds twee jaren hadden deze jongelui verkeering.

Aan de toevallige omstandigheid dat het meisje het boekje aan de moeder van beklaagde in bewaring heeft gegeven, is de toeëigening toe te schrijven.

 

Het is niet fair van beklaagde geweest, dat hij na het verbreken van de verloving het geld niet heeft teruggegeven. Waar het echter op aan komt, is het feit, dat getuige op 8 December den diefstal ontdekte. Na dien dag is ze nog met beklaagde naar Haarlem geweest. Ze wist er dus van, maar heeft toegelaten, dat beklaagde het geld hield. Van wegneming is dus geen sprake.

 

Ter zake van diefstal kan beklaagde niet veroordeeld worden, daar het geld niet weggenomen is. Evenmin ter zake van verduistering. Als hem iets ter laste had moeten worden gelegd, had dit moeten zijn oplichting. Dit is nu niet in de dagvaarding geschied. Op deze gronden meent pleiter dat beklaagde niet kan worden veroordeeld.

 

Tot zover het verslag in de Leeuwarder Courant van 3 maart 1926. Twee weken later lezen we indezelfde krant het vonnis:

Dat Jules met een ander meisje ging, bleek te kloppen. Amper twee weken later, op 1 april 1926,  trouwde hij in Amsterdam met de danseres Mina de Jong. Met haar vormde hij een zangduo onder de naam: Jules en Mimi Seron. Later meer over het bijzondere leven van deze markante man!