De laatste weken neemt het aantal bronnen dat digitaal op internet te raadplegen is snel toe. Doordat de scans van de archieven van Amsterdam sinds 1 januari jl. gratis kunnen worden gedownload, is uitgebreid onderzoek mogelijk geworden. Ik heb al menige generatie van de parenteel kunnen aanvullen: de dochters zorgden vaak voor meer nakomelingen dan de zonen! Erg interessant vind ik dat in Amsterdam tussen 1854 en 1940 de doodsoorzaken van iedereen via het adres te achterhalen is. Is even zoekwerk om alle adressen op een rijtje te hebben, maar dan krijgt je ook wat: veel familieleden stierven aan tuberculose! Later hierover meer.

Ook is Amsterdam druk bezig alle notarisakten te scannen en de indexeren. Maar wat schetst mijn verbazing: Leeuwarden ligt ver op ze voor! Via de website allefriezen waren de aktes al geïndexeerd, maar nu zijn aan de oudste de scans gekoppeld. Dat levert leuke informatie op. Sommige was al bij mij bekend, maar andere is nieuw.

Zo zag ik voor het eerst de handtekening van mijn voorouder Willem Opstal (* Maasland 1761 – † Leeuwarden 1814):

Willem had een een hectisch jaar achter de rug. Op 8 juni was Catharina van Loo, zijn echtgenote en moeder van de laatste twee overgebleven kinderen (de elfjarige Neeltje en de negenjarige Henderina Cornelia) overleden. Snel daarna hertrouwde hij op 8 september 1811 met de (tweemaal) weduwe Anna Mechelina Alborn (Albordein / Albodden etc.).

Blijkbaar wilden ze een nieuwe start maken: Willem bood zijn snikschip te koop aan en tegelijkertijd verkocht Anna de praam van haar vorige echtgenoot Geuke Johannes.

Een snikschip, ofwel, snik was een zeilschip met één mast voor de binnenvaart. Dit was een populair scheepstype voor de beurtvaart. Willem verkocht uiteindelijk dit schip op de openbare veiling van 31 oktober 1811 aan Pieter Cornelis Bakker, gortmaker te Leeuwarden, voor de somma van 315 Carolus guldens (van 20 stuivers).

Willem accepteerde alleen klinkende munt: “De koopschat zal moeten worden betaald in gemunt geld, gouden of zilveren geldspecie, en niet in billetten., papieren geld of effecten, die in omloop zijn.” Wel mocht de koper in twee termijnen betalen. En daarvoor kreeg hij het schip met alle toebehoren: “een snikschip met zeil, kloeten [=vaarboom om een schip voort te duwen], en verdere aanbehoren, en losse boeisels”.

Lang heeft het huwelijk en de goede samenwerking tussen Willen en zijn tweede vrouw niet geduurd: in 1813 bestoken ze elkaar over en weer in de krant met waarschuwingen aan het publiek:

Willem overleed een jaar later in Leeuwarden op 31 augustus 1814. Hierna werden al zijn bezettingen verkocht om aan de schulden te kunnen voldoen. Anna werd maar liefst 84 jaar oud en overleed in Leeuwarden op 16 november 1852. In haar overlijdensakte staat ze vermeld als “Anna Alboven, weduwe van Johan Hendrik Jan Blauw, later van Johannes Goecke.” Willem werd helemaal niet meer genoemd! Dat zegt genoeg over dit huwelijk…