Het begon in de zomer van 1982. Mijn oud-tante, Teuntje Slaterus, was op 26 juli overleden en haar kamer in het verzorgingshuis, waar ze haar laatste maanden had doorgebracht, moest worden ontruimd. Omdat kort daarop haar broer, mijn opa Hoezeas, ook overleed, kwam deze taak terecht bij mij ouders.

“Tante Teun” was nooit getrouwd geweest en had haar hele leven ingewoond bij haar ouders. Lang heeft ze gezorgd voor haar moeder en nog langer voor haar vader, die de leeftijd van 100 jaar bereikte. Ze had niet alleen de mooie handgesneden meubelen, gemaakt door haar grootvader Frans Dijkstra, bewaard, maar ook de familiefoto’s en papieren. In een doosje vond ik een uittreksel van het Bevolkingsregister van vlak na de oorlog.

De opa van mijn opa heette dus ook Hoezeas! En de opa van mijn overgrootvader ook Idanus Hendrikus!

Waarom had ik nog nooit over ze gehoord? Tante Teun vertelde altijd over de Dijjkstra’s, maar nooit over de Slaterussen. Ook mijn opa had nooit verteld over zijn familie. Nu was het te laat om ze te vragen…

Bij het uittreksel lag een brief van de heer Bartels uit Groningen, die navraag deed naar zijn familieband met de familie Slaterus in Leeuwarden. Deze naam stond nog vermeld in het telefoonboek. Het bezoek aan hem was de start een een verrassende tocht…