HET VIERDE VOLGEESTIGE VERDICHTSEL VAN JAN PHAEDER VROLIKHART.De Hond met een stuk vleesch over de Rivier zwemmende. Alias: De bedroogen Gierigheit. Een happig quant [=snaak/vrolijke Frans] met recht zyn eigen goet ontbeert, Terwyl hy Anderman het zyne zoekt t’onttrekken. Let dicht op myn gedicht gy drommels gekke vrekken, Die altoos meer en meer begeert! Een Hond, een zwemmend’ hond Hiel[d] vast in zynen mont Een goet stuk Peekelvleesch van omtrent vierd’half pond. Hy ziet zyn schim: meent, dat hy zag een kamerade, Die met zyn tanden beet op lekker Karbonaede: Hy hapt daer nae; ’t was mis. De vrek krygt niet met al, Hy mist met een het zyn. Ik lach’om dit geval. TOEPASSING. DIT GESCHIEDDE IN ‘T JAER, ALS De gIerIge Vrekken, De LeeLyke gekken, of LeeLykste zotten, rotten, hottentotten geVVoon zyn zIch te bespotten en te beDotten. [D+D+I+I+V+L+L+L+L+V+V+I+D=1718] TOEGIFT voor ’t volgende Jaer 1719. Ut re MI fa soL La sI Ut hoDIe se saLLant aVarI [ = do re mi fa so la si heden bedriegen de gierigaards zichzelf]. [V+M+I+L+L+I+V+D+I+L+L+V+I=1719] Die de Zangkunde verstaen, zullen misschien lichtelyk zien, dat men hier van, en hier uit, voor den gierigen Guit een mooi Tricinium [=zangstuk voor drie stemmen zonder begeleiding] zoude kunnen maeken. Vaer wel. Wil u met het uwe vermaeken. Lach met my om de gierige Gekken; mits zy zich zelve betrekken. Punctum finale [=laatste punt].Illustratie uit D. van Hoogstraten, 1704
Boekzael der geleerde werelt, Maert 1719, pag. 392-396.
Ter Salus 